ماه آذار

ماه آذار یکی از ماه های رومی است که تقریباً معادل فروردین ماه است.

آذار به معناي بادها و توفان هاي بهاري و برق (آذرخش) مي باشد.

حافظ گوید:

در کتاب طب الرضا نوشته امام علی بن موسی الرضا علیه السلام آمده است: فصل بهار روح زمانها است و اول آن ماه (آزار) است و شماره روزهایش سى و یک روز است‌.

در این ماه شب و روز پاکیزه است زمین نرم مى‌شود استیلاى بلغم از بین می رود و خون به هیجان مى‌آید، در این ماه غذاهائى که خورده مى‌شود باید سبک و لطیف باشد، غالباً خوراک در این ماه از گوشت و تخم مرغ نیم برشت نباید عارى باشد و شربتى که وصفش خواهد آمد بعد از تعدیلش بوسیله آب نوشیده مى‌شود.

از خوردن سیر و پیاز و ترشى تا اندازه در این ماه باید پرهیز کرد. نوشیدن مسهل و استعمال فصد و حجامت در این ماه پسندیده است.

شیخ صدوق در کتاب علل الشرایع با سند خود از ابن عباس نقل می کند که وى گفت: روزى نبى اکرم صلى اللَّه علیه و آله در مسجد قبا نشسته بودند و جمعى از صحابه به نزد آن حضرت شرف حضور داشتند. حضرت فرمودند: اولین کسى که بر شما وارد شود اهل بهشت است، اصحاب که این کلام را شنیدند برخى از آنها از جا برخاسته و بیرون رفتند و هر کدام سعی داشتند زودتر از دیگرى به مسجد برگردد تا اولین نفر محسوب شده و بدین ترتیب مستوجب بهشت گردد، پیامبر صلى اللَّه علیه و آله از حرکت ایشان آگاه گردید، خطاب به جماعت باقیمانده کرده و فرمودند: بزودى جماعتى بر شما وارد مى‌شوند که هر یک بر دیگرى پیشى مى‌گیرد، آن که بشارت به من دهد که ماه آذار خارج شده اهل بهشت مى‌باشد، جماعتى که بیرون رفته بودند، بازگشتند و در میان ایشان ابوذر رحمة اللَّه علیه بود، رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: در چه ماهى از ماههاى رومى هستیم؟ ابوذر عرض کرد: یا رسول اللَّه ماه آذار خارج شده است.

پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: من خود این را مى‌دانستم، منتهى خواستم این جماعت بدانند که تو مردى از اهل بهشت هستى و چگونه این طور نباشد و حال آن که بعد از من تو را به جرم محبتت به اهل بیت من از حرم من طرد مى‌کنند و از آن پس تنها زندگى کرده و غریب و تنها خواهى مرد و جماعتى به واسطه تو سعادتمند خواهند شد، آنان کسانى هستند که در تجهیز و تدفین تو سعى خواهند نمود، ایشان رفقاء من در بهشت جاوید خواهند بود، همان بهشتى که حقّ تعالى وعده‌اش را به متّقین داده است.

پانویس